BIOLOGIA

MITOZA I MEJOZA 



Podobny obraz
Mitoza – proces podziału pośredniego jądra komórkowego, któremu towarzyszy precyzyjne rozdzielenie chromosomów do dwóch komórek potomnych. W jego wyniku powstają komórki, które dysponują materiałem genetycznie identycznym z komórką wyjściową. Mitozę w komórkach zwierzęcych odkrył Wacław Mayzel w 1873, mitozę w komórkach roślinnych odkrył Edward Strasburger w 1876. Badania nad mitozą prowadzili następnie Otto Butschli (od 1876) i Oscar Hertwig (od 1892). Twórcą terminu był Walther Flemming.

Przebieg mitozy:


Interfaza jest okresem międzypodziałowym (od poprzedniego do następnego podziału). Stanowi ona fazę przygotowawczą do podziału komórki. W tym czasie przede wszystkim musi ulec podwojeniu ilość DNA, aby powstał przedmiot po¬działu. Przed replikacja DNA każdy indywidualny chromosom zbudowany
jest z pojedynczej chromatydy. W tym stanie zwany jest również chromosomem anafazowym. 


Faza G1 (ang. gap 1 – przerwa, w znaczeniu przerwy pomiędzy fazą M i S) – poprzedza ją zakończony podział mitotyczny i jest fazą wzrostową komórki. Następuje synteza różnych rodzajów białek, m.in. strukturalnych czy enzymatycznych i zwiększenie organelli takich jak mitochondria, czy lizosomy. Komórka w tej fazie zwiększa swoją masę i objętość, osiągając stadium komórki macierzystej. Pod koniec fazy G1 dochodzi do syntezy specjalistycznych białek regulatorowych, odpowiedzialnych za przejście komórki w fazę S.

Faza S (ang. synthesis – synteza) – dochodzi do replikacji DNA, czyli do podwojenia ilości kwasu deoksyrybonukleinowego (z 2c do 4c, gdzie c oznacza ilość DNA). Poza tym zachodzi synteza histonów, a pod koniec fazy replikacja centriol. Proces ten u człowieka zachodzi zazwyczaj w ciągu 8 godzin. Po fazie S następuje przejście w fazę G2.

Faza G2 – następuje synteza białek wrzeciona podziałowego, głównie tubuliny jak również składników błony komórkowej potrzebnych do jej wytworzenia po zakończonym podziale. Pod koniec fazy G2 dochodzi do syntezy specjalistycznych białek regulatorowych, odpowiedzialnych za przejście komórki w mitozę.


Profaza:

-stają się widoczne chromosomy, które powstały z silnie skręconej chromatyny

-chromosomy składają się z dwóch połówek – chromatyd
-zanika jąderko
-na terenie cytoplazmy organizuje się wrzeciono podziałowe (w komórkach zwierzęcych uczestniczą w tym centriole)

Metafaza:
-uwolnione z jądra komórkowego chromosomy przemieszczają się w rejon równika wrzeciona podziałowego
-centromery leżą w płaszczyźnie równika, a w tym miejscu do chromosomów przyczepione są włókna wrzeciona
-centromery pękają

Anafaza:
-włókna wrzeciona kurczą się
-chromatydy, czyli od tego momentu chromosomy potomne, wędrują ku biegunom wrzeciona

Telofaza:
-chromosomy potomne rozkręcają się tworząc znów chromatynę
-odtwarzają się jąderka
-wokół każdego ze skupień chromatyny odtwarza się błona jądrowa





Znalezione obrazy dla zapytania mejoza
Mejoza - skrót: R! (R – od redukcji) – proces podziału redukcyjnego jądra komórkowego, z którego powstają 4 jądra o połowie chromosomów (po jednym z każdej pary) komórki wyjściowej.
Mejoza jest wykorzystywana w ludzkim ciele do produkcji gamet - komórek płciowych, plemników i komórek jajowych. Jej celem jest stworzenie komórek potomnych z dokładnie połową liczby chromosomów komórki macierzystej. Inaczej ujmując, mejoza u ludzi jest procesem podziału, który przeprowadza nas od komórki diploidalnej (tej z dwoma zestawami chromosomów), do komórek haploidalnych (tych z pojedynczym zestawem chromosomów). U ludzi plemniki i komórki jajowe są komórkami haploidalnymi wytworzonymi w mejozie. Wszystkie gamety wytworzone w mejozie są haploidalne, ale nie są identyczne genetycznie. Kiedy plemnik i komórka jajowa łączą się w procesie zapłodnienia, dwa haploidalne zestawy chromosomów tworzą kompletny, diploidalny garnitur chromosomów - nowy genom.Podziałowi mejotycznemu ulegają komórki generatywne zwierząt oraz niektóre komórki somatyczne roślin (komórki zarodnikotwórczej). W przypadku królestwa protista wyróżnia się 2 rodzaje mejozy: mejozę pregamiczną (poprzedzającą powstanie gamet) oraz mejozę postgamiczną (następującą po powstaniu gamet). 

Komentarze